Source:
http://www.iran-emrooz.net/index.php?/news/print/3846/
نامه سرگشاده به مردم جهان و سازمان جهانی ملل متحد
اسکندر آتش زد، اينها ويران میکنند
اسکندر آتش زد، اينها ويران میکنند...
شکوه میرزادگی، اسماعیل نوری علا
هموطنان گرامی،
خبر کوتاه و ساده است، لابد شنیدهاید: حکومت اسلامی، با ساختن سد سيوند و آغاز مرحله آب گيری آن، دشت باستانی پاسارگاد (دشت مرغاب)، یعنی نخستین مرکز تمدن ایرانیان را به زیر آب میبرد و آثاری همچون آرامگاه کورش کبیر و پرسپوليس (تخت جمشید) را از چهرهی زمین پاک میکند. باید در این باره چاره ای اندیشید و اقدامی اساسی کرد. ما، به سهم خود، دست به تشکیل «کمیته بین المللی برای نجات آثار باستانی دشت پاسارگاد» زدهایم و از همه نويسندگان و هنرمندان و روشنفکران و همچنين از همهی اهل فرهنگ و اندیشه که برای نگاهداشت شناسنامههای ملی ما دل میسوزانند دعوت میکنیم تا به این کمیته بپیوندند. برای انجام این کار، لطفا به پایگاه اینترنتی «پویشگران» که آدرس آن در اینجا آمده مراجعه کنید. در همین سایت مطالب مربوط به آثار دشت پاسارگاد و سد سيوند نیز برای خواندن شما وجود دارد.
http://www.puyeshgaraan.com/Pasargad/Pasargad_Main.htm
اولين اقدام کميته بين المللی برای نجات آثار باستانی دشت پاسارگاد» نامه ای سرگشاده به زبان فارسی و انگليسی به سازمان ملل متحد و مردمان جهان است. آن را امضا کنيد و دوستان خود را از هر مليتی که هستند به امضای آن تشويق کنيد:
http://www.PetitionOnline.com/Pasargad/petition.html
باشد که نسل امروز شرمسار نسلهای آینده نماند.
نامه سرگشاده به مردم جهان و سازمان جهانی ملل متحد،
ما، امضاء کنندگان اين نامه، با کمال تأسف به اطلاع همهی ساکنان کره خاک میرسانيم که يکی از مهم ترين بخشهای ميراث تاريخی نسل انسان در معرض نابودی هميشگی قرار گرفته است. حکومت اسلامی ايران مراحل پايانی ساختمان سدی را در جنوب ايران آغاز کرده که قرار است منطقهی باستانی پاسارگاد و پرسپوليس (تخت جمشيد) را، که مرکز کهن امپراطوری هخامنشی محسوب شده و مجموعه ای غنی و پيچيده را در بر میگيرد، در آب غرق کند. اين اماکن، از همان روزگار پيدايش خود، از جانب نويسندگان تاريخ کهن در زمره عجایب جهان شناخته شده و، در نتيجه، همواره بخشی از ميراث فرهنگی نسل انسان بشمار رفته اند.
در مقايسه با نابودی دو مجسمه بودا در افغانستان بدست طالبان، اين تهديد جديد و نتايج آن بسيار گسترده تر از هر نوع تخريب قابل تصوری بشمار میروند که تا کنون بر پیکر تاریخ بشر وارد شده است. اگرچه اين بازماندههای شکوهمند تاريخ ایران بخشی از هويت تاريخی ملت ايران بشمار میروند، اما از دست رفتن آنها تنها غبنی ويژهی آنان نيست. يعنی، اين تنها ملت ايران نيست که از مهمترين بخش هويت فرهنگی خود محروم میشود بلکه اين کل تاريخ جهان است که اينگونه به مخاطره دچار آمده است.
در اين راستا، توجه به يک واقعيت تاريخی تنها میتواند پيام قدرتمندی را به همه ما منتقل کند. در بين مناطقی که در خطر محو شدن از چهرهی زمين قرار د